Jezelf kunnen zijn en erbij horen, dat is de basis voor levensvreugde. Dat vraagt aandacht voor de kwetsbare inwoner en tegelijkertijd voor zijn omgeving, de buren, de buurten.  Dorpen en wijken leefbaar houden, werken aan een inclusieve samenleving, inwoners de kans bieden echt te participeren; als gemeente kun je dat nooit alleen. Nieuwe verbindingen met burgers, ervaringsdeskundigen, professionals uit wonen, zorg en welzijn zijn noodzakelijk om met elkaar nieuwe netwerken in de wijk te bouwen. Die als vangnet werken voor mensen die het (nét) niet alleen redden. Ik zoek in mijn aanpak de vorm die bij de opdrachtgever en zijn partners past. Waar de energie zit, daar kan beweging komen. En het bewijs leveren de mensen die werken met inwoners, in de wijk.

Het is een hele kunst voor wijkwerkers om elkaar te verstaan en begrijpen. Het perspectief van een woonconsulent is echt anders dan dat van een hulpverlener. Dat vergt investering in samenwerking, casuïstiek bespreken om elkaar te vinden. Want iedere professional wordt gedreven door zijn motivatie om de inwoner / huurder / cliënt verder te helpen. 

My finest hour afgelopen jaar was toen wijkteamleden Kim en Abdellah een Tweede Kamerlid vol enthousiasme vertelden over de ruimte die zij ervaren door de nieuwe werkwijze die we in Thuis in Zuidoost ontwikkelen. Geen beleidsspeeltje, maar echte winst in de dagelijkse praktijk.